Wstań, weź swoje łoże

 I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: Ufaj, synu! Odpuszczają ci się twoje grzechy. (...) Wstań, weź swoje łoże i idź do domu! On wstał i poszedł do domu. /Mt 9,2.7/

Dlaczego Pan Jezus każe uzdrowionemu człowiekowi dźwigać łoże i nieść je do swojego domu?

Kiedy ktoś wstaje po tak długiej chorobie, to mógłby się poczuć nieznośnie lekko, mógłby zapomnieć o tym jak przerażające było jego życie  i mógłby się rzucić w wir tego życia, które zostało mu dane.

Tymczasem Jezus proponuje, żebyśmy wzięli na ramiona swój ciężar. Ten człowiek, który idzie po ulicach miasta ze swoim łożem na plecach, jest jak Jezus, który idzie z krzyżem. 

Ciężar jest po to, żeby pamiętać, że Bóg mnie ocalił, po to też są blizny, które nosimy na naszym sercu, na swoim obliczu, na swoim ciele. Te blizny nam przypominają, że Bóg nas uleczył.

/Ewangelia 2017, wyd. św. Pawła/